โคนมโค- เพิ่มคุณค่าทางโภชนาการเพื่อสุขภาพสัตว์

ร่างกายของวรรณคดีที่ผลิตโดยชุมชนวิทยาศาสตร์แนะนำว่าการเสริมอาหารด้วยซีโอไลต์ตามธรรมชาติ เช่น คลิโนปทิโลไลต์ ส่งเสริมประสิทธิภาพและสุขภาพโดยรวมในปศุสัตว์

ประโยชน์ที่มีนัยสำคัญ ได้แก่ การลดความรุนแรงและระยะเวลาของอาการท้องร่วง และลดการรบกวนของลำไส้ (Papaioannou et al., 2005) ประโยชน์นี้เกิดจากซีโอไลต์ การดูดซับน้ำ ซึ่งส่งผลให้อุจจาระแห้งและกระทัดรัดมากขึ้น นอกจากนี้ ผลการศึกษายังระบุด้วยว่าซีโอไลต์ส่งเสริมแอนติบอดีในซีรัมในเลือดที่ต่อสู้กับอีโคไลและพิษของสารพิษจากเชื้อราในกระแสเลือด ร่างกายของวรรณกรรมที่ผลิตโดยชุมชนวิทยาศาสตร์ชี้ให้เห็นถึงการเสริมอาหารด้วยซีโอไลต์ตามธรรมชาติ เช่น โปรตีนและโปรตีน สุขภาพโดยรวมในปศุสัตว์ เพื่อตรวจสอบผลกระทบของซีโอไลต์ตามธรรมชาติต่อลูกโควัยอ่อน Mumpton (1985) ได้ศึกษากลุ่มโคสาวที่เลี้ยงด้วยอาหารจำพวกหญ้าและหญ้าแห้ง ในระหว่างการทดลองใช้ 180 วันนี้ ครึ่งหนึ่งของกลุ่ม (กลุ่มทดลอง) ได้รับอาหารเสริมซีโอไลต์ clinoptilolite 5 เปอร์เซ็นต์ มัมพ์ตันพบว่ากลุ่มทดลองมีน้ำหนักมากกว่าสัตว์อื่นถึง 20 เปอร์เซ็นต์ แม้ว่าลูกโคในกลุ่มทดลองจะกินอาหารมากขึ้น แต่ต้นทุนการให้อาหารต่อกิโลกรัมของน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นนั้นน้อยกว่าสำหรับสัตว์ที่รับประทานอาหารปกติ (Mumpton, 1985) น่องในกลุ่มทดลองยังมีอัตราที่ลดลงของอาการท้องเสียและอุจจาระอ่อน อุจจาระยังมีอนุภาคของของแข็งที่ไม่ได้แยกแยะน้อยลง

การศึกษาโดย Mohir et al. (2008) ศึกษาวิธีการใช้ซีโอไลต์ธรรมชาติและสังเคราะห์ใน อาหารสัตว์ เพิ่มสุขภาพ ประสิทธิภาพ และป้องกันสารพิษจากเชื้อรา กลุ่มลูกโคสามสิบตัวถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มซึ่งสองกลุ่มได้รับอาหารเสริมด้วย คลิโนปติโลไลต์ ซีโอไลต์ เก็บตัวอย่างเลือดจากทุกกลุ่มเป็นระยะเวลา 42 วัน และนักวิทยาศาสตร์ได้ตรวจวัดปริมาณโปรตีน อัลบูมิน บีตา และแกมมาโกลบูลินทั้งหมด ผลการวิจัยพบว่าอาหารเสริม clinoptilolite มีผลในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญต่อค่าของฮีมาโตคริต จำนวนเซลล์เม็ดเลือดแดง ฮีโมโกลบิน และอัลบูมิน (2012) ตรวจสอบผลของ clinoptilolite zeolite ต่ออุบัติการณ์ของโรคท้องร่วงและระดับแอนติบอดีในเลือดที่ต่อสู้กับ E. coli น่องโฮลสไตน์จำนวน 84 ตัวถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มและเลี้ยงด้วยนมน้ำเหลืองและนม สองกลุ่มยังได้รับ คลิโนปติโลไลต์ อาหารเสริมในอัตรา 1 กรัม/กก. BW/วัน และ 2 กรัม/กก. BW/วัน น่องทั้งหมดได้รับการตรวจสอบทุกวันสำหรับอาการท้องร่วง และวัดระดับแอนติบอดีต่อ E. coli ในซีรัมในเลือดเมื่อแรกเกิด 12, 24 และ 48 ชั่วโมงหลังการคลอดบุตร (Pourliotis et al., 2012) ผลการวิจัยพบว่าลูกโคที่เลี้ยงด้วยซีโอไลต์มีระดับแอนติบอดีในเลือดสูงขึ้น และลดอุบัติการณ์ของอาการท้องร่วง การศึกษาแสดงให้เห็นว่าซีโอไลต์ clinoptilolite สามารถเพิ่มการดูดซึมแอนติบอดีในลำไส้และขจัดของเหลวส่วนเกินออกจากอุจจาระ

ซีโอไลต์ธรรมชาติและการป้องกันไข้น้ำนมและคีโตซีส

Astudy โดย Papaioannou et al., (2005) ได้ตรวจสอบการใช้ซีโอไลต์จากธรรมชาติและสังเคราะห์ที่มีศักยภาพในการป้องกันไข้นม ซึ่งเป็นความผิดปกติที่พบในโคนมใกล้คลอด โรคนี้เชื่อมโยงกับโรคเมตาบอลิซึมที่เกิดจากระดับแคลเซียมในเลือดต่ำ หลักฐานก่อนหน้านี้บ่งชี้ว่าไข้จากนมสามารถป้องกันได้ด้วยอาหารที่มีแคลเซียมต่ำในช่วงเวลาที่แห้ง (Papaioannou et al., 2005) วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือเพื่อลดการดูดซึมแคลเซียมในอาหารในทางเดินอาหารผ่านการบริหารให้ซีโอไลต์ ผลการวิจัยพบว่าการให้ซีโอไลต์เป็นยารับประทานหรืออาหารเสริมในช่วงเดือนสุดท้ายของฤดูแล้งและการเริ่มให้นม ได้ลดการดูดซึมแคลเซียมและโรคที่ป้องกันได้จริง โคนมที่ได้รับ อาหารเสริม เมื่อใช้ clinoptilolite zeolite ที่ระดับ 2.5 จะมีความไวต่อไข้นมน้อยกว่า นอกจากนี้ สัตว์ที่ได้รับ clinoptilolite ตอบสนองเร็วขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้นต่อการลดลงของแคลเซียมในซีรัมที่สังเกตได้ในวันที่คลอดบุตร และไม่แสดงอาการไข้นมในวันต่อมา (Papaioannou et al., 2005)

ความผิดปกติอีกอย่างหนึ่งที่พบได้บ่อยในประชากรโคนมในคีโตซีส ความผิดปกติของการเผาผลาญที่เกิดขึ้นเมื่อความต้องการพลังงาน (เช่น การผลิตน้ำนม) เกินปริมาณพลังงานที่บริโภคเข้าไป และส่งผลให้สมดุลพลังงานติดลบ ผลข้างเคียงอย่างหนึ่งของคีโตซิสคือระดับน้ำตาลในเลือดต่ำ การวิจัยชี้ให้เห็นว่ากลยุทธ์ที่ดีที่สุดในการป้องกันภาวะคีโตซีสในโคคือการปรับปรุงการดูดซึมพลังงานในช่วงเวลาที่แห้งและในระหว่างการให้นม (Papaioannou et al., 2005) การศึกษาโดย Katsoulos และคณะ (พ.ศ. 2549) พบว่าการเลี้ยงโคนมด้วยอาหารที่เสริมด้วย clinoptilolite ที่ระดับ 2.5 เปอร์เซ็นต์ ส่งผลให้อุบัติการณ์ของคีโตซีสลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (5.9%) ในช่วงเดือนแรกหลังคลอด ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า clinoptilolite ปรับปรุงสถานะพลังงานของโคนมอันเนื่องมาจากการปรับปรุงการย่อยอาหารและการย่อยแป้งหลังกระเพาะกระเพาะ (Katsoulos et al., 2006)