การกำจัดโลหะหนัก

การปนเปื้อนของโลหะหนักในดินและแหล่งน้ำได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องอันเป็นผลมาจากการมีประชากรมากเกินไปและการขยายตัวของกิจกรรมทางอุตสาหกรรม การปรากฏตัวของโลหะหนักในแหล่งน้ำเป็นปัญหาสำคัญเนื่องจากความเป็นพิษต่อมนุษย์ สัตว์ และพืช สารก่อมลพิษ ได้แก่ ไซยาไนด์ สารละลาย โคบอลต์ แมงกานีส อะลูมิเนียม แมกนีเซียม สารหนู ทองแดง เหล็ก ตะกั่ว และปรอท การประยุกต์ใช้ซีโอไลต์ธรรมชาติเช่น ตะแกรงโมเลกุล สำหรับ การกำจัดโลหะหนัก เป็นเทคนิคที่น่ายินดีในกระบวนการทำความสะอาดสิ่งแวดล้อม การใช้ซีโอไลต์ธรรมชาติมุ่งเน้นไปที่การกำจัดแอมโมเนียมและโลหะหนักผ่านการแลกเปลี่ยนไอออน

คุณสมบัติการแลกเปลี่ยนไอออนของซีโอไลต์ช่วยให้ดักจับโลหะที่ไม่ต้องการและป้องกันไม่ให้เข้าสู่ระบบนิเวศและห่วงโซ่อาหาร (Mumpton, 1985) การศึกษารายงานว่าซีโอไลต์ที่บดเป็นผง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไคลโนปติโลไลต์ ลดการถ่ายโอนโลหะหนัก เช่น ทองแดง ตะกั่ว และสังกะสีจากดินสู่พืช (Mumpton, 1985)

เติร์กแมนและคณะ (2004) ศึกษาผลของซีโอไลต์ไคลโนปติโลไลต์ที่ปรับสภาพแล้วและไม่ผ่านการบำบัดใน การกำจัดตะกั่ว แคดเมียม นิกเกิล และสังกะสี จาก น้ำเสียส. แร่นี้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพการกำจัดตะกั่ว สังกะสี และแคดเมียมถึง 96 เปอร์เซ็นต์ ความสามารถในการดูดซับสูงสุดสำหรับซีโอไลต์ที่ไม่ผ่านการบำบัดวัดได้เป็น 0.18 และ 0.12 เมกกะไบต์/กรัม ในขณะที่แร่ธาตุที่ผ่านการบำบัดแล้วจะมีช่วง 0.72 และ 0.41 เมกกะไบต์ Cd/กรัม

โมเรโน และคณะ (2001) ได้ทำการทดสอบการปนเปื้อนหลายชุดเพื่อศึกษาผลกระทบของซีโอไลต์ต่อการทำให้น้ำแร่ที่เป็นกรดบริสุทธิ์ ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าวัสดุซีโอลิติกสามารถนำไปใช้ในการดูดซับโลหะหนักได้สำเร็จ การทำน้ำให้บริสุทธิ์ กระบวนการ. ปริมาณซีโอไลต์ 5-30 กรัม/ลิตร ใช้ตาม โลหะหนัก ระดับ นักวิจัยยังพบว่าซีโอไลต์เพิ่มขึ้น pH ทั่วไปซึ่งทำให้เฟสของแข็งที่มีโลหะตกตะกอนและเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการขจัดสิ่งปนเปื้อน (Moreno et al., 2001)

การศึกษาโดย Mamba และคณะ (2009) ตรวจสอบการกำจัดโลหะออกจากน้ำที่ปนเปื้อนโดยการใช้ clinoptilolite ที่กระตุ้นด้วย HCl และแบคทีเรีย ผลการวิจัยพบว่า clinoptilolite สามารถขจัดทองแดง เหล็ก และโคบอลต์ได้ 98 เปอร์เซ็นต์ นักวิจัยสรุปว่า clinoptilolite ประสบความสำเร็จในการขจัดการกู้คืนโลหะออกจากการทำเหมืองและการแปรรูปแร่ มีประสิทธิภาพในการขจัดสิ่งปนเปื้อนในน้ำ