การห่อหุ้มไฮโดรคาร์บอน

ปอซโซลานและ การแลกเปลี่ยนไอออน เรซิน ซึ่งทั้งสองอย่างนี้อธิบายคุณสมบัติของซีโอไลต์ธรรมชาติ มักใช้สารยึดเกาะและแข็งตัว (Opete et al., 2010) วัสดุเหล่านี้ทำให้การตัดดอกสว่านมีเสถียรภาพก่อนการฝังกลบและการใช้งานในการก่อสร้าง

การใช้ซีโอไลต์เป็นวัสดุยึดเกาะก่อนการห่อหุ้มนั้นสัมพันธ์กับความสามารถเฉพาะตัวในการ ดูดซับดักจับและตรึงสารปนเปื้อน ด้วยเหตุนี้ สารปนเปื้อนจึงไม่มีอิทธิพลหรือรบกวนกระบวนการพัฒนาที่เป็นรูปธรรม (Hogg & Koop, 2010) ความคงตัวเกิดขึ้นในห้าวิธี: สารประกอบอินทรีย์ระเหยง่ายถูกจับโดย ตะแกรงโมเลกุล; สารอินทรีย์ที่ไม่ระเหยถูกดูดซับลงบนพื้นผิวของเมล็ดซีโอไลต์ โลหะหนัก ถูกดักจับโดยการแลกเปลี่ยนไอออน กัมมันตรังสี ไอออนบวกถูกดักจับโดยการแลกเปลี่ยนไอออน โลหะถูกตรึงโดยพันธะไฮโดรเจนของออกซียาไอออน (Hogg & Koop, 2001)

ซีโอไลต์ธรรมชาติ ดูดซับไฮโดรคาร์บอนอิสระเมื่อสัมผัส (Hogg & Koop, 2001) ยิ่งสัมผัสกันระหว่างสารปนเปื้อนกับ .นานขึ้น ตัวดูดซับ (เช่นซีโอไลต์) ยิ่งดูดซับสิ่งปนเปื้อนได้มากเท่านั้น Hogg and Koop (2001) รวมซีโอไลต์ไว้ในการเจาะแบบกลับหัว และพบว่าไฮโดรคาร์บอนถูกดูดซับเข้าไปในรูพรุนของวัสดุเนื่องจากซีโอไลต์มีความสัมพันธ์กับไฮโดรคาร์บอน