การห่อหุ้มไฮโดรคาร์บอน

อุตสาหกรรมน้ำมันและก๊าซผลิตดอกสว่านสังเคราะห์ปริมาณมากในแต่ละปี การตัดเหล่านี้มักประกอบด้วยไฮโดรคาร์บอน โลหะหนัก และคลอไรด์ในระดับสูง ตามเนื้อผ้า การบำบัดด้วยความร้อนเป็นกระบวนการที่ใช้กับการตัดดอกสว่าน แต่จากการศึกษาพบว่าไม่สามารถขจัดสิ่งปนเปื้อนที่เป็นพิษได้ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ได้มองหาผลิตภัณฑ์การรักษาทางเลือก

การศึกษาที่หลากหลาย (Conner & Hoeffner, 1998; Opete et al., 2010) ตรวจสอบว่าการห่อหุ้มเป็นกระบวนการแปลงของเสียทำให้เกิดเอนทิตีที่มีความสมบูรณ์ของโครงสร้างที่เข้ากันได้สำหรับการจัดเก็บ ฝังกลบ หรือนำกลับมาใช้ใหม่ได้อย่างไร ความท้าทายในกระบวนการนี้เกี่ยวข้องกับการแทรกแซงของสารประกอบอินทรีย์ที่มีความเข้มข้นสูงกับการชุบแข็งของซีเมนต์

พอซโซลานและเรซินแลกเปลี่ยนไอออน ซึ่งทั้งสองอย่างนี้อธิบายคุณสมบัติของซีโอไลต์ธรรมชาติ มักใช้สารยึดเกาะและแข็งตัว (Opete et al., 2010) วัสดุเหล่านี้ทำให้การตัดดอกสว่านมีเสถียรภาพก่อนการฝังกลบและการใช้งานในการก่อสร้าง

การใช้ซีโอไลต์เป็นวัสดุยึดเกาะก่อนการห่อหุ้มนั้นสัมพันธ์กับความสามารถเฉพาะตัวในการดูดซับ ดักจับ และตรึงสารปนเปื้อน ด้วยเหตุนี้ สารปนเปื้อนจึงไม่มีอิทธิพลหรือรบกวนกระบวนการพัฒนาที่เป็นรูปธรรม (Hogg & Koop, 2010) การทำให้เสถียรเกิดขึ้นในห้าวิธี: สารประกอบอินทรีย์ระเหยง่ายถูกจับโดยการกรองระดับโมเลกุล สารอินทรีย์ที่ไม่ระเหยถูกดูดซับลงบนพื้นผิวของเมล็ดซีโอไลต์ โลหะหนักถูกดักจับโดยการแลกเปลี่ยนไอออน ไอออนบวกกัมมันตภาพรังสีถูกดักจับโดยการแลกเปลี่ยนไอออน โลหะถูกตรึงโดยพันธะไฮโดรเจนของออกซียาไอออน (Hogg & Koop, 2001)

ซีโอไลต์ธรรมชาติดูดซับไฮโดรคาร์บอนอิสระเมื่อสัมผัส (Hogg & Koop, 2001) ยิ่งสารปนเปื้อนและสารดูดซับสัมผัสกันนานขึ้น (เช่น ซีโอไลต์) ยิ่งดูดซับสารปนเปื้อนได้มากเท่านั้น Hogg and Koop (2001) รวมซีโอไลต์ไว้ในการเจาะแบบกลับหัว และพบว่าไฮโดรคาร์บอนถูกดูดซับเข้าไปในรูพรุนของวัสดุเนื่องจากความสัมพันธ์ที่ซีโอไลต์มีต่อไฮโดรคาร์บอน